Πόνος κάτω από την αριστερή ωμοπλάτηπαρατηρείται σε παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος (οστεοχόνδρωση, μυοπεριτονιακό σύνδρομο, τραυματισμοί), καρδιακές παθήσεις (έμφραγμα του μυοκαρδίου, στηθάγχη, ρευματική και μη ρευματική καρδίτιδα), γαστρεντερικές παθήσεις (παγκρεατίτιδα, έλκος στομάχου). Οι σπάνιες αιτίες του συμπτώματος περιλαμβάνουν βλάβη στη σπλήνα, έλκη και όγκους του δέρματος. Η επιλογή των διαγνωστικών μεθόδων εξαρτάται από το υποκείμενο σύνδρομο: χρησιμοποιούνται ακτινογραφίες, υπερηχογράφημα και ενδοσκοπικές εξετάσεις. Τα αναλγητικά συνταγογραφούνται για την ανακούφιση του πόνου, ακολουθούμενη από ιατρική ή χειρουργική θεραπεία της υποκείμενης νόσου.
Αιτίες πόνου κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη
Ριζικό σύνδρομο
Η παθολογική κατάσταση αναπτύσσεται με θωρακική οστεοχόνδρωση ή μεσοσπονδυλική κήλη. Ο ριζικός πόνος εμφανίζεται λιγότερο συχνά σε σπονδυλολίσθηση και αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα. Ο οξύς πόνος στην προβολή της αριστερής ωμοπλάτης σημειώνεται όταν εμπλέκονται στη διαδικασία η 3η έως την 6η θωρακική σπονδυλική στήλη. Τα παράπονα ακριβώς κάτω από την ωμοπλάτη δείχνουν ότι η βλάβη εντοπίζεται στον 7ο έως τον 8ο σπόνδυλο. Τυπικά, ο πόνος εξαπλώνεται από την ωμοπλάτη στην πλάγια επιφάνεια του θώρακα και των μεσοπλεύριων διαστημάτων.
Σύνδρομο μυοπεριτονιακού πόνου
Η κακή στάση του σώματος και η παραμονή σε μια άβολη θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα οδηγούν σε συνεχή ένταση των μυών. Το σύνδρομο εκδηλώνεται με πόνο στην περιοχή της ωμοπλάτης στα αριστερά όταν το φορτίο είναι κυρίως σε αυτή την πλευρά. Ο ασθενής βιώνει την ενόχληση ως βαθιά και μέτρια έντονη. Ο πόνος αρχικά γίνεται αισθητός μόνο με κίνηση και καταπόνηση, αλλά με την πάροδο του χρόνου γίνεται σταθερός. Μερικές φορές εμφανίζεται πόνος με ακτινοβολία στο αντιβράχιο ή στο αριστερό χέρι.
Τραυματισμοί
Έντονος πόνος εμφανίζεται μετά από ρήξη ή κάταγμα της ωμοπλάτης ή μώλωπα στον μαλακό ιστό σε αυτήν την περιοχή. Εάν διατηρηθεί η ακεραιότητα του οστού, ο πόνος είναι μέτριος, το άτομο μπορεί να αναπνέει βαθιά και να κινείται ελεύθερα. Όταν υπάρχει τραυματική βλάβη στις οστικές δομές, εμφανίζεται έντονος πόνος και η κινητικότητα του βραχίονα και της ωμικής ζώνης συχνά περιορίζεται. Ο πόνος από τσίμπημα γίνεται αισθητός όταν αλλάζετε θέση ή όταν πιέζετε την τραυματισμένη περιοχή.
Βράζει και καρμπούνια
Η πυώδης φλεγμονή του δέρματος που περιβάλλει την αριστερή ωμοπλάτη συνοδεύεται από έντονο πόνο που συνήθως είναι σαφώς εντοπισμένος. Καθώς η βράση ωριμάζει, εμφανίζονται αισθήσεις «τραβήγματος», οι οποίες αυξάνονται όταν ψηλαφάται η περιοχή της φλεγμονής ή τρίβεται με ρούχα. Μετά τη ρήξη του ελαστικού και την εμφάνιση του νεκρωτικού πυρήνα, ο πόνος υποχωρεί. Με ένα καρμπούνι, ο πόνος είναι περισσότερο σοβαρή και η γενική κατάσταση του ασθενούς συχνά επιδεινώνεται.
Καρδιακή ασθένεια
Η καρδιακή βλάβη είναι μια τυπική αιτία πόνου κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη, η οποία σχετίζεται με την εγγύτητα της ανατομικής θέσης και τα χαρακτηριστικά της νεύρωσης. Στην περίπτωση αυτή, τα συμπτώματα συνοδεύονται από πόνους στο στήθος διαφόρων τύπων, αίσθημα κρύου ή διακοπές στη λειτουργία της καρδιάς. Συνήθως ανιχνεύονται ταχυκαρδία και άλλες αρρυθμίες. Ο πόνος κάτω από την ωμοπλάτη εκδηλώνεται ως:
- Εμφραγμα.Οι ασθενείς εμφανίζουν ένα αφόρητο αίσθημα καύσου που εξαπλώνεται από την προκαρδιακή περιοχή στο αριστερό χέρι και την ωμοπλάτη και σπανιότερα στην περιοχή της κλείδας και του λαιμού. Η κατάσταση εμφανίζεται ξαφνικά και συνοδεύεται από έντονο φόβο θανάτου και κατάσταση λιποθυμίας.
- Σταθερή στηθάγχη.Τα επεισόδια συμπιεστικού ή πιεστικού πόνου που ακτινοβολεί στην υποπλάτια περιοχή είναι ειδικά για προσβολές ισχαιμικής καρδιακής νόσου. Τα δυσάρεστα συμπτώματα προκαλούνται από σωματική δραστηριότητα ή συναισθηματικό στρες και διαρκούν κατά μέσο όρο έως και 10-15 λεπτά. Ο πόνος εξαφανίζεται μετά από ανάπαυση ή λήψη νιτρικών αλάτων.
- Φλεγμονώδης καρδιοπάθεια.Τυπικοί για την οξεία καρδίτιδα (μυοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα) είναι θαμποί ή μαχαιρωμένοι πόνοι στο στήθος που ακτινοβολούν στην αριστερή ωμοπλάτη και ενοχλούν τον ασθενή για αρκετές ημέρες. Το άτομο παραπονιέται επίσης για δύσπνοια, αυξημένη θερμοκρασία σώματος και πρήξιμο των κάτω άκρων.
- Ρευματισμός.Η κλινική εικόνα της ρευματικής καρδίτιδας χαρακτηρίζεται από ακτινοβολούμενο πόνο στο αριστερό μισό της πλάτης σε συνδυασμό με καρδιαλγία. Η κλινική εικόνα συμπληρώνεται από αρθραλγίες, δακτυλιοειδή ερύθημα στο δέρμα και ρευματικά οζίδια. Τα συμπτώματα εμφανίζονται πιο συχνά σε παιδιά και εφήβους.
Παγκρεατίτιδα
Στην οξεία φλεγμονή του παγκρέατος, παρατηρείται πόνος στη ζώνη, που μετακινείται από το αριστερό υποχόνδριο στην υποπλάτια περιοχή. Εκτός από το σύνδρομο πόνου, οι ασθενείς φοβούνται εξουθενωτικούς εμετούς με ακαθαρσίες χολής και βλέννας καθώς και ένταση στους κοιλιακούς μύες. Η κίνηση αυξάνει τις οδυνηρές αισθήσεις, έτσι το άτομο προσπαθεί να ξαπλώσει ακίνητο στο πλάι.
Στη χρόνια παγκρεατίτιδα, η ακτινοβολία του πόνου κάτω από την ωμοπλάτη υποδηλώνει έξαρση της διαδικασίας. Οι παραβιάσεις προκαλούνται συχνά από λάθη στη διατροφή - μια μεγάλη γιορτή, κατανάλωση αλκοόλ. Ο πόνος είναι παροξυσμικής φύσης και μερικές φορές εξαπλώνεται όχι μόνο στην υποπλάτια αλλά και στην προκαρδιακή περιοχή. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία, φούσκωμα και στεατόρροια.
Στομαχικο Ελκος
Ο πόνος κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη είναι σημάδι ότι το ελάττωμα εντοπίζεται στο πίσω τοίχωμα του στομάχου, πιο κοντά στην πλάτη. Οι δυσάρεστες αισθήσεις εμφανίζονται μέσα σε 20-50 λεπτά μετά το τέλος ενός γεύματος. Όσο νωρίτερα εμφανίζονται τα συμπτώματα, τόσο ψηλότερα εντοπίζεται το έλκος. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται όταν τρώτε όξινα, πικάντικα ή τηγανητά φαγητά. Για να μειωθεί η ένταση του πόνου, οι ασθενείς προκαλούν εμετό.
Παθήσεις σπλήνας
Πόνος και πληρότητα στην αριστερή υποπλάτια περιοχή εμφανίζονται σε σπληνομεγαλία που προκαλείται από λοιμώδεις, αυτοάνοσες ή μυελοπολλαπλασιαστικές διεργασίες. Με τη σταδιακή αύξηση του μεγέθους του οργάνου, εμφανίζεται περιοδική ενόχληση με αίσθημα βάρους στην πληγείσα περιοχή και μια ταχεία αλλαγή στο μέγεθος της σπλήνας συνοδεύεται από οξύ, κοπτικό πόνο που ακτινοβολεί κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη.
Ελαφρώς λιγότερο συχνά, οι χειρουργικές παθολογίες του σπλήνα είναι η αιτία του πόνου: ρήξη, έμφραγμα, βολβός. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει κόψιμο ή παλλόμενος πόνος που ακτινοβολεί κάτω από την ωμοπλάτη και αυξάνεται ακόμη και με την παραμικρή κίνηση. Ως εκ τούτου, ο ασθενής παίρνει μια αναγκαστική θέση: ξαπλωμένος στην αριστερή πλευρά ή ανάσκελα, με τα γόνατά του τραβηγμένα προς το στομάχι. Η κλινική εικόνα συμπληρώνεται από απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης και ταχυκαρδία. Χωρίς επαρκή ανακούφιση από τον πόνο, εμφανίζεται σοκ.
Βρογχοπνευμονικές παθολογίες
Οι εστιακές διεργασίες της αριστερής πλευράς στους πνεύμονες προκαλούν συχνά πόνο στην προβολή της ωμοπλάτης. Η ενόχληση αυξάνεται με τη βαθιά αναπνοή, το γέλιο και την ομιλία και την κρίση βήχα. Ο πόνος είναι ποικίλης φύσης: οξύς, μαχαιρωμένος, θαμπός, πιεστικός. Συνοδεύονται από πυρετό, δύσπνοια και άλλα τυπικά αναπνευστικά συμπτώματα. Ο πόνος κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη είναι πιο συχνός σε ασθενείς που αναπτύσσουν:
- Πνευμονική λοίμωξη.Ο ασθενής αισθάνεται έναν μέτριο θαμπό πόνο, ο οποίος έχει σαφή εντόπιση στην περίπτωση εστιακής φλεγμονής των πνευμόνων ή εξαπλώνεται σε ολόκληρη την περιοχή της ωμοπλάτης σε περίπτωση πνευμονίας. Ένας βαθύς βήχας αναπτύσσεται με την απελευθέρωση βλεννογόνων-πυώδους πτυέλων. Τα συμπτώματα διαρκούν έως και 2-4 εβδομάδες.
- Πλευρίτιδα.Με την εξιδρωματική πλευρίτιδα, ένα άτομο αισθάνεται πίεση και έκρηξη κάτω από την ωμοπλάτη και κατά μήκος του πλευρικού τοιχώματος του θώρακα. Εάν αισθάνεστε αυτή την περιοχή, η ενόχληση θα αυξηθεί. Η ξηρή πλευρίτιδα χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο στο στήθος και στον υποώμο που επιδεινώνεται με την κίνηση.
- Φυματίωση.Η φυματίωση διαρκεί πολύ, επομένως ο πόνος χαμηλής έντασης διαρκεί αρκετούς μήνες. Εάν ο πόνος εντοπίζεται στην περιοχή της ωμοπλάτης, η παθολογική εστία είναι πιο πιθανό να βρίσκεται στα οπίσθια τμήματα των πνευμόνων.
- Πνευμονικό έμφραγμα.Ο θάνατος ενός τμήματος του πνευμονικού παρεγχύματος εκδηλώνεται με έντονο πόνο που ακτινοβολεί κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη και κλινικά μοιάζει με προσβολή στηθάγχης. Η κατάσταση των ασθενών περιπλέκεται από αιμόπτυση ή πνευμονική αιμορραγία, δυσλειτουργία της εξωτερικής αναπνοής και καρδιακές αρρυθμίες.
Σπάνιες αιτίες
- νεοπλάσματα: Οστεώματα και οστεοσαρκώματα, οστικές κύστεις, κακοήθεις όγκοι του δέρματος πάνω από την ωμοπλάτη (βασικοκυτταρικό καρκίνωμα, μελάνωμα).
- Σπάνιες καρδιαγγειακές παθολογίες: Καρδιακό σύνδρομο Χ, ανεύρυσμα κατιούσας αορτής.
- Οξείες χειρουργικές ασθένειες: οπισθοπεριτοναϊκό απόστημα, αιμοπεριτόναιο, στραγγαλισμένη διαφραγματοκήλη.
διάγνωση
Οι ασθενείς με πόνο κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη παραπέμπονται αρχικά για διαβούλευση σε ορθοπεδικό τραυματολόγο. Εάν δεν υπάρχουν ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος, άλλοι ειδικοί περιλαμβάνονται στη διαγνωστική αναζήτηση: νευρολόγος, καρδιολόγος, χειρουργός κ. λπ. Για τον προσδιορισμό των αιτιών του πόνου, συνταγογραφείται ένα ολοκληρωμένο σύνολο οργάνων, το οποίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
- Ακτινογραφία. Η ακτινογραφία της ωμοπλάτης σε μετωπική και πλάγια προβολή επιτρέπει τον αποκλεισμό ή την επιβεβαίωση ενός τραυματικού τραυματισμού. Εάν υπάρχει υποψία οστεοχονδρωσίας, σκολίωσης ή σπονδυλολίσθησης, ενδείκνυται η ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης. Μια απλή ακτινογραφία της θωρακικής κοιλότητας υποδηλώνει βλάβη στους πνεύμονες ή την καρδιά.
- Ηλεκτροκαρδιογράφημα.Ένα τυπικό ΗΚΓ 12 απαγωγών είναι μια μέθοδος διαλογής βάσει της οποίας ο γιατρός κάνει μια προκαταρκτική διάγνωση και ανιχνεύει επικίνδυνες διεργασίες (έμφραγμα του μυοκαρδίου, απειλητικές για τη ζωή καρδιακές αρρυθμίες). Το διαγνωστικό σύμπλεγμα συμπληρώνεται με κλασικό ή διοισοφαγικό υπερηχοκαρδιογράφημα και ηλεκτροφυσιολογία καρδιάς.
- Υπερηχογράφημα των κοιλιακών οργάνων.Μια γρήγορη και μη επεμβατική μέθοδος ανιχνεύει κοινές καταστάσεις που προκαλούν πόνο στην αριστερή ωμοπλάτη. Η υπερηχογραφική εξέταση δείχνει σημάδια πεπτικού έλκους, φλεγμονώδη διήθηση του παγκρέατος και μεγέθυνση σπλήνας. Η EGD χρησιμοποιείται για την αποσαφήνιση της διάγνωσης του έλκους του στομάχου.
- Πρόσθετες μέθοδοι. Για να διευκρινιστεί ο τύπος και η σοβαρότητα των αλλαγών των οστών, πραγματοποιείται αξονική ή μαγνητική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης. Σε περιπτώσεις πιθανών βρογχοπνευμονικών παθήσεων γίνεται βρογχοσκόπηση με βιοψία και υπεζωκοτική παρακέντηση. Εάν υπάρχουν δυσκολίες στη διάγνωση της παθολογίας της κοιλιάς, συνιστάται η διαγνωστική λαπαροσκόπηση.
Οι μέθοδοι εργαστηριακής εξέτασης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Μια κλινική εξέταση αίματος δείχνει σημάδια φλεγμονής ή διακοπής των αιμοποιητικών διεργασιών. Οι δείκτες πρωτεΐνης οξείας φάσης και τα πρωτεϊνογράμματα είναι ενημερωτικά σε περίπτωση πιθανής καρδιακής βλάβης ή αυτοάνοσης διαδικασίας. Εξετάζονται ειδικοί δείκτες του μυοκαρδίου για στηθάγχη.
Για τη διάγνωση γαστρεντερικών ασθενειών, εκτελείται ένα συμπρόγραμμα: η παρουσία παγκρεατίτιδας υποδεικνύεται από υψηλή περιεκτικότητα σε άπεπτα σωματίδια τροφής, αύξηση του αριθμού των ραβδωτών μυϊκών ινών και των κόκκων αμύλου. Σε φλεγμονώδεις διεργασίες των πνευμόνων και του υπεζωκότα απαιτείται βακτηριολογική σπορά του βιοϋλικού και στη συνέχεια έλεγχος ευαισθησίας των απομονωμένων μικροοργανισμών στα αντιβιοτικά.
Θεραπεία
Βοήθεια πριν από τη διάγνωση
Δεδομένης της ποικιλίας των αιτιών του πόνου κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη, είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν γιατρό να δώσει συστάσεις μέχρι να εντοπιστεί η υποκείμενη παθολογία. Κατά την εξέταση, συνιστάται η μείωση του φορτίου στους μύες της πλάτης για να αποφευχθούν απλά συμπτώματα κόπωσης και υπερέντασης, που μπορεί να οδηγήσουν σε συμπτώματα επίμονου πόνου. Εάν οι αισθήσεις είναι αφόρητες, χρησιμοποιούνται αναλγητικά και ο ασθενής νοσηλεύεται αμέσως.
Συντηρητική θεραπεία
Το σχέδιο θεραπείας επιλέγεται μόνο μετά από πλήρη διάγνωση και προσδιορισμό των αιτιολογικών παραγόντων του πόνου κάτω από την αριστερή ωμοπλάτη. Εάν ο ασθενής υποφέρει από έντονη ενόχληση, συνιστώνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και μυοχαλαρωτικά, τα οποία ανακουφίζουν γρήγορα τις οδυνηρές αισθήσεις. Εάν ο πόνος είναι έντονος, τα θεραπευτικά μπλοκ και η χορήγηση ναρκωτικών αναλγητικών είναι αποτελεσματικά. Ένας τύπος σωματικής δραστηριότητας επιλέγεται λαμβάνοντας υπόψη την ασθένεια.
Η φαρμακευτική θεραπεία συνταγογραφείται από ειδικό με το κατάλληλο προφίλ. Σε περίπτωση πόνου λόγω καρδιακής βλάβης, ο καρδιολόγος συνταγογραφεί αντιστηθαγχικά και αντιαρρυθμικά φάρμακα, αντιαιμοπεταλιακούς παράγοντες και αντιπηκτικά και αντιυπερτασικά φάρμακα. Οι παθήσεις του βρογχοπνευμονικού συστήματος απαιτούν την εμπλοκή πνευμονολόγου και τη χρήση αντιβιοτικών, αποχρεμπτικών και ειδικών αντιφυματικών.
Για τις γαστρεντερικές παθήσεις επιλέγεται η κατάλληλη δίαιτα και η θεραπεία συμπληρώνεται με ενζυμικά σκευάσματα, προκινητικά, αντιόξινα και αντιεκκριτικά φάρμακα. Στη νευρολογία, οι νευρομεταβολικοί παράγοντες, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β και τα φάρμακα που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία και τις ρεολογικές ιδιότητες του αίματος ενδείκνυνται για την εξάλειψη του ριζικού συνδρόμου.
Για διαταραχές στάσης και άλλα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης, χρησιμοποιούνται ενεργά μέθοδοι χωρίς φάρμακα: θεραπεία έλξης, θεραπευτικό μασάζ, θεραπεία άσκησης. Μεταξύ των φυσιοθεραπευτικών μεθόδων, η λουτροθεραπεία (λουτρά σουλφιδίου και ραδονίου), η λασποθεραπεία και η ρεφλεξολογία είναι δημοφιλείς. Είναι δυνατό να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής θεραπείας με ηλεκτροφόρηση φαρμάκων απευθείας στην πληγείσα περιοχή.
χειρουργική επέμβαση
Οι χειρουργικές μέθοδοι ενδείκνυνται όταν η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική ή σε οξείες απειλητικές για τη ζωή ασθένειες, όταν η καθυστέρηση θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία του ασθενούς. Η δεύτερη ομάδα επεμβάσεων περιλαμβάνει μεθόδους stenting, αγγειοπλαστικής και χειρουργικής παράκαμψης για έμφραγμα του μυοκαρδίου, καθώς και βοήθειας χειρουργών κοιλίας ή θώρακα με τραυματισμούς, πυώδεις διεργασίες και εσωτερική αιμορραγία.
Στη νευροχειρουργική, προγραμματισμένες χειρουργικές επεμβάσεις συχνά συνταγογραφούνται για σοβαρό ριζικό σύνδρομο και μεσοσπονδυλικές κήλες. Για την εξάλειψη του πόνου που σχετίζεται με τη συμπίεση των νευρικών δομών, πραγματοποιείται μικροδισκεκτομή και εξάτμιση με λέιζερ του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Σε σπάνιες περιπτώσεις πραγματοποιούνται επεμβάσεις σταθεροποίησης στη σπονδυλική στήλη (σύντηξη σώματος, εφαρμογή συσκευής φωτοστέφανου, διαποδική στερέωση).